عفونت ایمپلنت دندان چیست؟
عفونت ایمپلنت دندان که در اصطلاح پزشکی به آن پری ایمپلنتایتیس (Peri-implantitis) گفته می‌شود، در واقع نوعی بیماری لثه است که اطراف ایمپلنت کاشته شده رخ می‌دهد و شباهت زیادی به بیماری لثه (پریودنتیت) در دندان های طبیعی دارد. این مشکل معمولاً بلافاصله بعد از جراحی اتفاق نمی افتد، بلکه ماه ها یا سال ها پس از کاشت موفقیت آمیز ایمپلنت بروز می‌کند. دلیل اصلی آن، تجمع پلاک و باکتری ها در اطراف پایه تیتانیومی است که منجر به التهاب شدید لثه و بافت های نگهدارنده می‌شود. اگر این عفونت درمان نشود، به مرور زمان باعث تحلیل استخوان فک اطراف ایمپلنت شده و عملاً پایه ای که قرار بود محکم و دائمی باشد را سست و ضعیف می‌کند.
شما می‌توانید عفونت ایمپلنت را با علائمی مانند قرمزی، تورم و خونریزی لثه هنگام مسواک زدن یا استفاده از نخ دندان تشخیص دهید. در موارد پیشرفته تر، ممکن است متوجه شوید که لثه از اطراف ایمپلنت عقب نشینی کرده و حتی چرک یا بوی بدی از آن ناحیه خارج می‌شود. مهمترین نکته این است که پری ایمپلنتایتیس یک بیماری خاموش است و اگر به موقع درمان نشود، می‌تواند منجر به شکست کامل ایمپلنت و نیاز به خارج کردن آن شود. بنابراین، رعایت بهداشت دهان و دندان به طور دقیق و مراجعه منظم به دندانپزشک برای چکاپ‌های تخصصی، بهترین راهکار برای پیشگیری از این عارضه شایع و حفظ سرمایه گذاری شما برای یک لبخند مادام‌العمر است.
درمان عفونت ایمپلنت دندان در تهران
در کلینیک دندانپزشکی دکتر گل زردی، ما با استفاده از استراتژی های پیشگیری جامع و پروتکل های مداخله زودهنگام، سلامت ایمپلنت را در اولویت قرار می دهیم. تیم مجرب ما با بهره گیری از ابزارهای تشخیصی پیشرفته مانند رادیوگرافی دیجیتال و پروبینگ پریودنتال، عفونت ها را در مراحل اولیه شناسایی می کند. ما می دانیم که موفقیت درمان ایمپلنت تنها به جراحی محدود نمی شود و نیازمند پایش مستمر، مراقبت حرفه ای و آموزش بیمار است. کلینیک دندانپزشکی در مجیدیه برنامه های تخصصی مراقبت پری ایمپلنت را ارائه می دهد تا خطر عفونت به حداقل برسد و سرمایه گذاری شما در ایمپلنت محافظت شود. تعهد ما به کیفیت و درمان مبتنی بر شواهد، تضمین می کند که بیماران از بالاترین استاندارد مراقبت در طول عمر ایمپلنت بهره مند شوند. برای درمان عفونت ایمپلنت دندان فرم مشاوره رایگان سایت را پر کنید.
فرم مشاوره رایگان
آیا عفونت ایمپلنت دندان مشکل جدی است؟
بله، عفونت ایمپلنت دندان یا همان پری ایمپلنتایتیس، یک مشکل بسیار جدی محسوب می‌شود و به هیچ عنوان نباید آن را نادیده گرفت. ایمپلنت شما یک پایه محکم تیتانیومی است که توسط استخوان فک پشتیبانی می‌شود و وظیفه تحمل فشار جویدن را دارد؛ هنگامی که عفونت شروع می‌شود، باکتری‌ها به مرور زمان باعث تخریب و تحلیل استخوان اطراف این پایه می‌شوند. فکر کنید به یک درخت که ریشه اش در حال پوسیدن است؛ هرچقدر هم تنه آن قوی باشد، در نهایت سقوط خواهد کرد. اگر این عفونت در مراحل اولیه کنترل نشود، می‌تواند به طور کامل حمایت استخوانی ایمپلنت را از بین ببرد و تنها راه چاره، خارج کردن کامل ایمپلنت خواهد بود، که به معنی از دست دادن سرمایه گذاری مالی و زمانی شماست. بنابراین، هرگونه قرمزی، خونریزی یا تورم اطراف ایمپلنت، زنگ خطری است که باید سریعاً توسط بهترین دندانپزشک تهران بررسی و درمان شود.
عفونت اولیه و دیرهنگام ایمپلنت دندان
عفونت های اولیه ایمپلنت معمولاً در همان چند هفته تا چند ماه اول پس از جراحی اتفاق می‌افتند، یعنی درست زمانی که ایمپلنت در حال جوش خوردن به استخوان است. این نوع عفونت ها اغلب ریشه در مشکلاتی دارند که حین یا بلافاصله بعد از جراحی پیش آمده اند؛ مثلاً آلودگی در اتاق عمل، رعایت نکردن کامل اصول استریل، یا تکنیک ضعیف جراحی. البته مشکلات مربوط به خود بیمار، مثل سیستم ایمنی ضعیف یا سیگار کشیدن شدید هم می‌توانند عامل باشند. اگر این نوع عفونت رخ دهد، علائمی مثل درد شدید، ورم زیاد، ترشح چرک و قرمزی در اطراف ایمپلنت دیده می‌شود. این عفونت ها مانع از اتصال محکم ایمپلنت به استخوان شده و می‌توانند باعث شکست زودهنگام آن شوند. بنابراین، نیاز به اقدام فوری دارند که شامل درمان آنتی‌بیوتیکی، تمیزکاری جراحی و در موارد خیلی جدی، خارج کردن ایمپلنت است.
عفونت های دیرهنگام ایمپلنت بسیار شایع‌تر بوده و ماه ها یا سالها پس از نصب و استفاده موفقیت آمیز از ایمپلنت ایجاد می‌شوند. این عفونت‌ها معمولاً در ایمپلنت هایی رخ می‌دهند که قبلاً کاملاً پایدار و محکم بوده‌اند. علت اصلی این نوع عفونت، ضعف در بهداشت روزانه دهان، عدم مراجعه منظم برای تمیزکاری حرفه ای، تجمع پلاک و جرم یا تغییر در وضعیت سلامتی بیمار (مثل شروع سیگار کشیدن یا ابتلا به دیابت) است. عفونت های دیرهنگام به آرامی شروع می‌شوند؛ ابتدا با التهاب و خونریزی خفیف لثه آغاز شده و به تدریج به پری ایمپلنتایتیس تبدیل می‌شوند که استخوان اطراف ایمپلنت را تخریب می‌کند. از آنجا که علائم این عفونت‌ها اغلب در ابتدا ظریف و پنهان هستند، بیمار ممکن است متوجه خطر نشود؛ به همین دلیل، مراجعه منظم و دوره ای به دندانپزشک برای تشخیص و درمان به موقع، کاملاً ضروری است.
مقالات مرتبط: پس زدن ایمپلنت دندان چیست؟
آیا عفونت ایمپلنت قابل درمان است یا باید خارج شود؟
اینکه بتوانیم عفونت ایمپلنت را درمان کنیم، کاملاً بستگی به این دارد که عفونت چقدر شدید است، چقدر از استخوان اطراف ایمپلنت از بین رفته و چقدر زود برای درمان اقدام کرده ایم.
اگر عفونت در مراحل اولیه باشد و تنها بافت لثه را درگیر کرده باشد، معمولاً به راحتی با تمیزکاری عمیق توسط دندانپزشک، بهداشت دهان بهتر در خانه و گاهی مصرف آنتی‌بیوتیک کاملاً برطرف می‌شود. عفونت های کمی جدی تر (پری ایمپلنتایتیس متوسط) که کمی استخوان اطراف ایمپلنت را از بین برده‌اند، ممکن است با روش هایی مثل تمیزکاری زیر لثه بدون جراحی، استفاده از داروهای ضدعفونی کننده و گاهی لیزر درمانی قابل کنترل باشند تا ایمپلنت سر جای خود باقی بماند.
اما متأسفانه، عفونت های پیشرفته که با تخریب زیاد استخوان، لق شدن ایمپلنت یا ترشح چرک همراه هستند، اغلب چاره ای جز خارج کردن ایمپلنت باقی نمی‌گذارند تا از آسیب بیشتر جلوگیری شود. تصمیم نهایی برای نگهداری یا کشیدن ایمپلنت به عواملی مثل میزان استخوانی که هنوز باقی مانده، محکم بودن ایمپلنت، سلامت عمومی فرد و اینکه آن ایمپلنت برای جویدن چقدر مهم است، بستگی دارد. در نهایت، دندانپزشک شما با معاینه و گرفتن عکس های رادیولوژی، بهترین راهکار را برای نجات یا جایگزینی ایمپلنت پیشنهاد خواهد داد.
بیشتر بدانید: بهترین برند ایمپلنت دندان
علل عفونت ایمپلنت دندان
- بهداشت ضعیف دهان و دندان که باعث تجمع پلاک و بیوفیلم باکتریایی اطراف ایمپلنت و اتصال اباتمنت می شود
- تکنیک جراحی یا استریل ناکافی حین قرار دادن ایمپلنت که موجب آلودگی محل جراحی می شود
- ماندن مواد سیمانی اطراف ایمپلنت از تاج که باکتری ها را در بافت زیرلثه ای گرفتار می کند
- بیماری پریودنتال موجود با باکتری های بیماری زا که سطح ایمپلنت و بافت اطراف را آلوده می کنند
- ضعف سیستم ایمنی ناشی از بیماری هایی مانند دیابت کنترل نشده، HIV/AIDS یا مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی
- سیگار و دخانیات که جریان خون، توانایی بهبودی و پاسخ ایمنی را کاهش می دهند
- استخوان یا بافت نرم ناکافی که مهر و موم بیولوژیکی کافی برای جلوگیری از نفوذ باکتری ندارد
- بارگذاری بیش از حد و نیروهای اضافی که حرکات میکروسکوپی ایجاد می کنند و فضاهایی برای رشد باکتری فراهم می کنند
- عدم مراقبت حرفه ای منظم که باعث تجمع پلاک و جرم و تحریک التهاب می شود
مطالعه بیشتر: مراقبت های بعد از ایمپلنت دندان
روش تشخیص عفونت ایمپلنت
تشخیص عفونت ایمپلنت نیازمند بررسی بالینی جامع همراه با ارزیابی رادیوگرافیک است. دندانپزشک با مشاهده مستقیم علائم مانند قرمزی لثه، تورم، خونریزی در پروبینگ ملایم و ترشح چرکی اطراف ایمپلنت، وضعیت را ارزیابی می کند. عمق پاکت های اطراف ایمپلنت اندازه گیری می شود و عمق بیش از ۵-۶ میلی متر همراه با خونریزی، نشانه پری ایمپلنتایتیس است. بررسی حرکت ایمپلنت با فشار ملایم، هر گونه حرکت را نشان می دهد که به معنی از دست رفتن اوزیواینتگریشن است. لمس بافت های اطراف حساسیت، تورم یا تشکیل آبسه را مشخص می کند که نشانه گسترش عفونت است.
تصویربرداری رادیوگرافیک برای بررسی میزان از دست رفتن استخوان ضروری است. رادیوگرافی پری آپیکال یا پانورامیک، تغییرات سطح استخوان را نشان می دهد و مقایسه با تصاویر پایه پس از جراحی، تخریب استخوان مشخصه پری ایمپلنتایتیس را نمایان می سازد. تصویربرداری پیشرفته مانند سی تی اسکن مخروطی، ارزیابی سه بعدی الگوی از دست رفتن استخوان و برنامه ریزی درمان را ممکن می سازد. ابزارهای تشخیصی اضافی شامل تست میکروبی برای شناسایی باکتری ها، بررسی بزاق برای نشانگرهای التهابی یا تحلیل فرکانس تشدید برای ارزیابی ثبات ایمپلنت هستند. تشخیص زودهنگام با چکاپ های منظم، مداخله به موقع و حفظ ایمپلنت را امکان پذیر می سازد. برای ارتباط با بهترین دندانپزشک در رسالت فرم مشاوره سایت را پر کنید.
بهترین آنتی بیوتیک ها برای عفونت ایمپلنت دندان
انتخاب آنتی بیوتیک برای عفونت های ایمپلنت به نوع باکتری، شدت علائم و شرایط بیمار مانند آلرژی و سابقه پزشکی بستگی دارد. آنتی بیوتیک های رایج شامل آموکسی سیلین (۵۰۰-۸۷۵ میلی گرم سه بار در روز) است که اکثر باکتری های دهانی مسئول عفونت را هدف قرار می دهد. مترونیدازول (۵۰۰ میلی گرم سه بار در روز) علیه باکتری های بی هوازی شایع در پری ایمپلنتایتیس مؤثر است و اغلب با آموکسی سیلین ترکیب می شود. برای بیماران آلرژی به پنی سیلین، کلیندامایسین (۳۰۰ میلی گرم چهار بار در روز) جایگزین مناسبی با نفوذ خوب به استخوان است. آزیتروماسین نیز به عنوان آنتی بیوتیک همراه با اثرات ضدالتهابی ممکن است تجویز شود.
در کلینیک دندانپزشکی گلزردی، ما هر مورد عفونت را به طور جداگانه بررسی می کنیم تا مناسب ترین درمان آنتی بیوتیکی را تجویز نماید. ممکن است آزمایش کشت و حساسیت باکتری انجام شود تا عوامل عفونی شناسایی و مؤثرترین دارو انتخاب شود. درمان آنتی بیوتیکی همواره همراه با پاک سازی مکانیکی و آموزش بهداشت دهان ارائه می شود، زیرا بدون حذف بیوفیلم باکتری، آنتی بیوتیک به تنهایی قادر به درمان نیست. دستورالعمل دقیق در مورد دوز، مدت درمان (معمولاً ۷-۱۴ روز)، عوارض جانبی و اهمیت تکمیل دوره حتی در صورت بهبود علائم ارائه می شود. این رویکرد جامع نتایج بهینه درمان، کاهش مقاومت آنتی بیوتیکی و حفظ سرمایه ایمپلنت را تضمین می کند.
آیا عفونت ایمپلنت باعث لق شدن آن می شود؟
بله، عفونت ایمپلنت دندان که به آن پری ایمپلنتایتیس می‌گویند، یکی از اصلی‌ترین دلایل لق شدن و در نهایت افتادن ایمپلنت است. این عفونت باکتریایی، به مرور زمان باعث خورده شدن و تحلیل رفتن استخوان فک می‌شود؛ یعنی همان استخوانی که پایه تیتانیومی ایمپلنت را محکم سر جای خود نگه داشته است. هرچه استخوان بیشتری از بین برود، تکیه‌گاه ایمپلنت ضعیف‌تر می‌شود و در نهایت ایمپلنت در جای خود لق شده و باید خارج گردد. بنابراین، می‌توان گفت عفونت ایمپلنت یک تهدید جدی برای پایداری آن است و باید بلافاصله درمان شود.
بیشتر بدانید: تفاوت اوردنچر و ایمپلنت
عوامل افزایش عفونت ایمپلنت دندان
- سیگار یا مصرف دخانیات که جریان خون و توانایی بهبودی را کاهش داده و ایمنی بافت را ضعیف می کند
- دیابت کنترل نشده که التیام زخم را کند کرده و حساسیت به عفونت را افزایش می دهد
- سابقه پریودنتیت که نشان دهنده وجود باکتری های بیماری زا و حساسیت فردی به عفونت دهان است
- بهداشت دهان ضعیف با مسواک و نخ کشیدن ناکافی و عدم تمیزکاری حرفه ای منظم
- شرایط ایمنی ضعیف مانند HIV/AIDS، پیوند اعضا، شیمی درمانی یا مصرف مزمن کورتیکواستروئید
- کمبود بافت کراتینه اطراف ایمپلنت که مانع بیولوژیکی کافی ایجاد نمی کند
- دندان قروچه (برکسیسم) که فشار اضافی به رابط ایمپلنت-استخوان وارد می کند و مسیر ورود باکتری ایجاد می کند
- پرتودرمانی ناحیه سر و گردن که کیفیت استخوان و جریان خون محل ایمپلنت را کاهش می دهد
- داروهای خاص مانند بیس فسفونات ها که متابولیسم استخوان و التیام را تحت تأثیر قرار می دهند
- شکست ها یا عفونت های ایمپلنت قبلی که حساسیت فردی یا حضور باکتری های پایدار را نشان می دهد
- تمایل ژنتیکی به شرایط التهابی که پاسخ ایمنی و توانایی بهبودی را تحت تاثیر قرار می دهد
چگونه بفهمیم ایمپلنت دندان عفونی شده است؟
تشخیص زودهنگام علائم عفونت برای موفقیت درمان و حفظ ایمپلنت حیاتی است. علائم شایع شامل درد مداوم یا تشدید شونده اطراف ایمپلنت است که به مسکن های معمولی پاسخ نمی دهد، به ویژه اگر درد هنگام جویدن یا فشار افزایش یابد. تورم و التهاب لثه همراه با قرمزی یا حساسیت اطراف تاج ایمپلنت مشاهده می شود. خونریزی هنگام مسواک، نخ دندان یا به صورت خودبه خود، هشدار مهمی برای بیماری پری ایمپلنت است. ترشح چرکی سفید یا زرد از بافت لثه اطراف ایمپلنت نشان دهنده عفونت فعال است و نیاز به مراقبت فوری دارد. بوی بد دهان یا طعم ناخوشایند مداوم علائم دیگر باکتریایی هستند.
در عفونت های پیشرفته، عقب نشینی لثه که اباتمنت یا رزوه های ایمپلنت را نمایان می کند، ایجاد مشکل زیبایی می کند، به ویژه در دندان های جلو. شما ممکن است احساس کنید تاج ایمپلنت لق شده یا هنگام لمس با زبان یا انگشت حرکت می کند. تب، تورم صورت یا غدد لنفاوی متورم زیر فک، نشان دهنده گسترش سیستمیک عفونت است. برخی بیماران احساس ضربان یا حساسیت به دما اطراف ایمپلنت دارند. در صورت مشاهده هر یک از این علائم یا ترکیبی از آن ها، فوراً با دندانپزشک تماس بگیرید تا درمان به موقع انجام شود و شانس حفظ ایمپلنت افزایش یابد.
روشهای درمان عفونت ایمپلنت دندان
- پاک سازی با روشهای غیرجراحی
در مراحل اولیه عفونت یا پری ایمپلنت موکوزیت بدون تخریب قابل توجه استخوان، درمان غیرجراحی اولین گزینه درمانی است. این روش شامل حذف مکانیکی پلاک باکتریایی و رسوبات جرم از سطح ایمپلنت و بافت های اطراف با استفاده از ابزارهای تخصصی است. اسکالرهای اولتراسونیک با نوک پلاستیکی یا کربنی مانع خراشیده شدن سطح تیتانیوم ایمپلنت می شوند و در عین حال رسوبات را به طور مؤثر حذف می کنند. دستگاه های هواپاشی با پودر گلیسین می توانند به مناطقی دسترسی پیدا کنند که ابزارهای سنتی قادر به پاکسازی آن نیستند. سطح ایمپلنت به طور کامل تمیز می شود و گاهی از عوامل ضد میکروبی مانند کلرهگزیدین برای کاهش بار باکتریایی به صورت موضعی استفاده می شود. این روش محافظه کارانه همراه با بهبود بهداشت دهان و دندان، معمولاً عفونت های اولیه را برطرف کرده و از پیشرفت آن به پری ایمپلنتایتیس شدید جلوگیری می کند.
- درمان با آنتی بیوتیک
آنتی بیوتیک های سیستمیک برای عفونت های متوسط تا شدید که علائم انتشار دارند یا در بیماران با سیستم ایمنی ضعیف تجویز می شوند. آنتی بیوتیک های رایج شامل آموکسی سیلین، مترونیدازول یا درمان ترکیبی برای هدف قرار دادن باکتری های مسئول عفونت هستند. سیستم های تحویل موضعی آنتی بیوتیک نیز می توانند مستقیماً در پاکت های عفونی اطراف ایمپلنت قرار گیرند تا غلظت بالای دارو در محل عفونت فراهم شود و اثر سیستمیک کاهش یابد. بهترین نتیجه زمانی حاصل می شود که آنتی بیوتیک ها همراه با پاک سازی مکانیکی انجام شوند، زیرا آنتی بیوتیک ها به تنهایی نمی توانند به طور کامل بیوفیلم های بالغ باکتریایی را نفوذ کنند. مدت درمان معمولاً بین هفت تا چهارده روز است و دندانپزشک ممکن است آزمایش میکروبی برای شناسایی باکتری ها و انتخاب مؤثرترین آنتی بیوتیک انجام دهد.
- درمان با لیزر
لیزر درمانی به عنوان یک روش کمکی مؤثر برای عفونت های ایمپلنت مطرح شده است و مزایای زیادی نسبت به روش های سنتی دارد. لیزرهای دیودی یا Er:YAG می توانند سطح ایمپلنت را با از بین بردن باکتری ها تمیز کنند بدون اینکه ساختار تیتانیوم آسیب ببیند. انرژی لیزر به بافت های عفونی نفوذ کرده، بار باکتریایی را کاهش می دهد و با تحریک زیستی فرآیند بهبود را تسریع می کند. درمان فوتودینامیک با ترکیب نور لیزر و عوامل حساس کننده به طور انتخابی باکتری ها را از بین می برد و بافت سالم را حفظ می کند. درمان با لیزر کم تهاجمی است، درد کمتری نسبت به جراحی سنتی دارد و بهبود سریع تری ایجاد می کند. این روش به ویژه برای درمان پری ایمپلنتایتیس در مناطقی که دسترسی جراحی دشوار است مفید است و در صورت نیاز می تواند تکرار شود بدون ایجاد عوارض مهم.
- مداخله جراحی
زمانی که روش های غیرجراحی ناکام بمانند یا تخریب استخوان متوسط تا پیشرفته، ثبات ایمپلنت را تهدید کند، درمان جراحی ضروری است. جراحی فلپ باز شامل بلند کردن بافت لثه برای دسترسی به سطح ایمپلنت عفونی است تا تمیزکاری و ضدعفونی کامل مناطق غیرقابل دسترسی انجام شود. سطح ایمپلنت به صورت مکانیکی پاک می شود و عوامل شیمیایی یا لیزر ممکن است برای ضدعفونی اضافی استفاده شوند. در صورت از دست رفتن استخوان، پیوند استخوان می تواند با استفاده از مواد طبیعی یا مصنوعی و غشاهای هدایت شده، استخوان از دست رفته را بازسازی کند. در مواردی که تخریب استخوان شدید یا حرکت ایمپلنت وجود دارد، خارج کردن ایمپلنت تنها گزینه برای پایان دادن به عفونت و جلوگیری از عوارض بیشتر است.
- خارج کردن و جایگزینی ایمپلنت
وقتی عفونت بسیار پیشرفته است، تخریب استخوان گسترده است یا ایمپلنت ثبات خود را از دست داده است، خارج کردن ایمپلنت ضروری است تا منبع عفونت حذف شود و از بروز عوارض سیستمیک جلوگیری شود. در این روش، ایمپلنت خراب با دقت باز یا جراحی خارج می شود، بافت های عفونی به طور کامل پاکسازی می شوند و استخوان محل درمان می شود. پس از خارج کردن ایمپلنت، محل نیاز به دوره بهبودی سه تا شش ماهه دارد تا استخوان بازسازی شود. اغلب نیاز به پیوند استخوان برای بازسازی ساختار از دست رفته قبل از قرار دادن ایمپلنت جدید وجود دارد. پس از تأیید بهبود کافی و تشکیل استخوان، ایمپلنت جدید با اصلاحات لازم برای جلوگیری از عفونت مجدد قرار داده می شود، از جمله بهبود بهداشت دهان و برنامه پایش منظم تر.
مقالات مفید: ایمپلنت زیرکونیا چیست؟
عوارض احتمالی عفونت ایمپلنت دندان
- شکست کامل ایمپلنت و از دست رفتن آن که نیازمند خارج کردن و جایگزینی پرهزینه همراه با پیوند استخوان اضافی است
- تخریب پیشرونده استخوان اطراف ایمپلنت و دندان های مجاور که گزینه های ایمپلنت آینده را محدود می کند
- انتشار عفونت به دندان های مجاور که ممکن است باعث بیماری پریودنتال، پوسیدگی یا تشکیل آبسه شود
- مشکلات سینوس در صورت نفوذ عفونت ایمپلنت فک بالا به سینوس ماگزیلاری و ایجاد سینوزیت
- درد و ناراحتی مزمن که کیفیت زندگی، توانایی غذا خوردن و عملکرد کلی دهان را تحت تأثیر قرار می دهد
- آسیب عصبی ناشی از گسترش عفونت که باعث بی حسی، سوزن سوزن شدن یا تغییر حس در لب، چانه یا زبان می شود
- شکستگی فک در موارد شدید با از دست رفتن گسترده استخوان و تضعیف ساختار فک
- انتشار سیستمیک عفونت از طریق جریان خون به سایر بخش های بدن، به ویژه برای بیماران ایمنی ضعیف خطرناک است
- استئومیلیت (عفونت استخوان) که نیاز به درمان طولانی با آنتی بیوتیک و بستری شدن دارد
- مشکلات زیبایی شامل عقب نشینی لثه، از دست رفتن استخوان و دشواری در بازسازی ظاهر طبیعی با ایمپلنت جایگزین
- تأثیرات روانی ناشی از شکست درمان که ایجاد اضطراب، استرس و کاهش اعتماد به درمان های دندانی را به دنبال دارد
درمان های خانگی برای عفونت ایمپلنت دندان
- شست وشوی آب نمک با آب ولرم و نمک حل شده (یک قاشق چای خوری در هر فنجان) چند بار در روز برای کاهش باکتری و التهاب
- مراقبت صحیح از دهان و دندان با مسواک نرم و نخ دندان مخصوص ایمپلنت روزانه
- دهان شویه های ضد میکروب حاوی کلرهگزیدین یا روغن های طبیعی برای کاهش بار باکتریایی اطراف ایمپلنت
- کمپرس سرد روی صورت به مدت ۱۵ دقیقه برای کاهش تورم و درد
- مسواک بین دندانی مخصوص ایمپلنت برای تمیز کردن مناطق سخت دسترس اطراف اباتمنت و تاج
- پرهیز از غذاهای تحریک کننده سخت، چسبنده، خیلی گرم یا سرد که ممکن است ناحیه عفونی را تحریک کنند
- آب کافی بنوشید تا جریان بزاق طبیعی که خواص ضدباکتریایی دارد حفظ شود
- مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن برای کاهش درد تا زمان درمان حرفه ای
- بالا نگه داشتن سر هنگام خواب برای کاهش جریان خون به ناحیه آسیب دیده و کاهش تورم
- توجه: درمان های خانگی تنها تسکین موقت علائم را فراهم می کنند و نمی توانند عفونت ایمپلنت را درمان کنند؛ درمان تخصصی دندانپزشکی ضروری است.
چه زمانی برای درمان عفونت ایمپلنت به دندانپزشک مراجعه کنیم؟
در صورت تجربه درد مداوم یا تشدید شونده اطراف ایمپلنت، به ویژه دردی که فعالیت های روزمره را مختل کند یا به مسکن های معمولی پاسخ ندهد، فوراً به دندانپزشک مراجعه کنید. هر علامت ظاهری عفونت شامل قرمزی لثه، تورم، خونریزی هنگام مسواک، ترشح چرک یا لق شدن ایمپلنت نیازمند ارزیابی فوری است. علائم سیستمیک مانند تب، تورم صورت، دشواری بلع یا غدد لنفاوی متورم نشان دهنده گسترش عفونت و نیاز به مراقبت اورژانسی است. منتظر نمانید تا علائم خود به خود برطرف شوند، زیرا درمان به تأخیر افتاده باعث تخریب غیرقابل بازگشت استخوان و عوارض سیستمیک می شود.
حتی بدون علائم واضح، در صورت مشاهده تغییرات جزئی مانند طعم بد، بوی بد دهان مداوم یا ناراحتی خفیف هنگام جویدن، با دندانپزشک تماس بگیرید. مراجعات دوره ای هر سه تا شش ماه برای شناسایی زودهنگام عفونت قبل از ظهور علائم حیاتی است. اگر جلسات تمیزکاری منظم را از دست داده اید یا عوامل خطر مانند دیابت یا سیگار دارید، فوراً ارزیابی انجام دهید. مداخله زودهنگام به طور قابل توجهی نتایج درمان و احتمال حفظ ایمپلنت را بهبود می بخشد. در کلینیک دندانپزشکی گلزردی، بیماران تشویق می شوند فوراً با هر نگرانی درباره ایمپلنت خود تماس بگیرند تا درمان به موقع انجام شود و تفاوت بین حفظ یا از دست دادن سرمایه ایمپلنت مشخص شود. برای مشاوره با بهترین کلینیک دندانپزشکی شرق تهران فرم مشاوره سایت را پر کنید و با تیم پزشکی دکتر گل زردی در ارتباط باشید.
بیشتر بدانید: سن مناسب ایمپلنت
چگونه از عفونت ایمپلنت دندان پیشگیری کنیم؟
- حفظ بهداشت دهان عالی روزانه با مسواک زدن دو بار در روز و استفاده از نخ دندان مخصوص ایمپلنت
- مراجعه منظم برای تمیزکاری حرفه ای هر سه تا شش ماه برای مراقبت تخصصی ایمپلنت و شناسایی مشکلات اولیه
- ترک سیگار و دخانیات زیرا سیگار خطر عفونت را افزایش داده و توانایی بهبودی را کاهش می دهد
- کنترل بیماری های سیستمیک مانند دیابت با حفظ سطح گلوکز مناسب و پیروی از برنامه درمانی
- استفاده از دهان شویه ضد میکروب طبق توصیه دندانپزشک برای کاهش بار باکتریایی
- اجتناب از فشار بیش از حد بر ایمپلنت با درمان دندان قروچه و پرهیز از جویدن اشیای سخت
- پیروی دقیق از دستورالعمل های پس از جراحی برای اطمینان از بهبودی مناسب بدون عوارض
- رژیم غذایی سالم سرشار از ویتامین ها و مواد معدنی برای حمایت از عملکرد ایمنی و سلامت استخوان
- هیدراتاسیون کافی برای حفظ جریان بزاق طبیعی که محافظت ضدباکتریایی دارد
- تمیز کردن دقیق اطراف تاج ایمپلنت با مسواک بین دندانی، فلاس آب پاش یا ابزارهای تخصصی
- گزارش تغییرات فوری به دندانپزشک به جای انتظار تا تشدید علائم
- جلوگیری از آسیب های تروما با استفاده از محافظ دهان در ورزش های تماسی یا فعالیت های پرخطر
خدمات: ایمپلنت دندان جلو
