تفاوت اوردنچر و ایمپلنت

راهنمای مقایسه ای بین اوردنچر و ایمپلنت دندان

اوردنچر و ایمپلنت دندان دو راهکار محبوب برای جایگزینی دندان های از دست رفته هستند که هر کدام با توجه به شرایط و نیازهای بیماران مزایای خاص خود را دارند. اوردنچر یک پروتز دندانی قابل جابه جایی است که بر روی چند ایمپلنت یا ریشه های باقیمانده دندان قرار می گیرد و ثبات بیشتری نسبت به دندان مصنوعی سنتی ارائه می دهد، به عبارتی پلی بین دندان مصنوعی متحرک و ایمپلنت ثابت محسوب می شود. از سوی دیگر، ایمپلنت های دندانی به صورت دائمی در استخوان فک قرار می گیرند و به عنوان ریشه مصنوعی عمل می کنند تا تاج، پل یا دندان مصنوعی کامل را پشتیبانی کنند. تفاوت اصلی این دو گزینه در قابلیت جابه جایی و نوع پشتیبانی است؛ اوردنچرها قابل خارج کردن برای تمیز کردن هستند و معمولاً به تعداد کمتری ایمپلنت نیاز دارند، در حالی که ایمپلنت ها ثبات و حس طبیعی تری ارائه می دهند اما نیازمند جراحی و مراحل درمانی گسترده تری هستند. این مقایسه به بیماران کمک می کند تا با در نظر گرفتن هزینه، راحتی و نگهداری بلندمدت تصمیم آگاهانه بگیرند.

در کلینیک گل زردی بهترین کلینیک دندانپزشکی شرق تهران، ما با بهره گیری از تیمی مجرب در تهران، خدمات جامع دندانپزشکی زیبایی و خانوادگی ارائه می دهیم. تخصص ما شامل ایمپلنت های پیشرفته، اوردنچر، ترمیم های کامپوزیتی، لمینت دندان و کامپوزیت دندان، دندانپزشکی کودکان و درمان های کانال ریشه بدون درد است. کلینیک ما در بزرگراه رسالت واقع شده و با تجهیزات مدرن و برنامه های مراقبتی شخصی، راحتی بیمار را در اولویت قرار می دهد. چه به دنبال جایگزینی دندان باشید و چه نیاز به چکاپ های دوره ای داشته باشید، ما با استفاده از تکنیک های نوین لبخندی طبیعی و مطمئن برای شما فراهم می کنیم. برای مشاوره با بهترین دندانپزشک مجیدیه کافی است فرم مشاوره سایت را پر کنید.

فرم مشاوره رایگان

نام

شماره همراه

به چه خدماتی نیاز دارید؟

لمینت دندان کامپوزیت دندان ایمپلنت جراحی دندان عقل جراحی و لیفت لثه سینوس لیفت روکش و ترمیم عصب کشی و درمان ریشه پر کردن دندان جرم گیری دندان بلیچینگ دندان سایر موارد (در توضیحات ذکر کنید)

زمان ترجیحی شما برای مراجعه یا تماس

در صورت تمایل سوال یا مشکل خود را بیان کنید

ارسال درخواست

اوردنچر در مقابل ایمپلنت

اوردنچر یک پروتز دندانی قابل جابه جایی است که برای جایگزینی چند دندان از دست رفته طراحی شده و نسبت به دندان مصنوعی سنتی، ثبات بیشتری ارائه می دهد. این پروتز روی یک یا چند دندان طبیعی باقیمانده، ریشه دندان یا ایمپلنت قرار می گیرد و معمولاً با استفاده از ۲ تا ۶ ایمپلنت حمایت می شود. اتصال آن با کلیپس، بار یا سایر اتصالات انجام می شود تا پروتز در جای خود ثابت بماند و کارایی جویدن افزایش یابد و از لغزش جلوگیری شود. این روش برای بیمارانی که دندان های زیادی از دست داده اند بسیار مناسب است، زیرا به حفظ ساختار استخوان فک کمک کرده و از تحلیل استخوان و تغییر شکل صورت جلوگیری می کند. اوردنچر می تواند کامل یا جزئی باشد و از مواد اکریلیک یا دیگر مواد ساخته می شود تا لثه ها و دندان های طبیعی را شبیه سازی کند. این پروتز نیاز به خارج شدن برای تمیز کردن دارد اما راحتی و عملکرد بهتری نسبت به دندان مصنوعی سنتی ارائه می دهد و ترکیبی از قابلیت جابه جایی و ثبات ایمپلنت های ثابت محسوب می شود.

ایمپلنت دندان یک قطعه جراحی است که معمولاً از تیتانیوم ساخته شده و به عنوان ریشه مصنوعی برای دندان از دست رفته عمل می کند. ایمپلنت در استخوان فک قرار داده می شود و طی فرآیندی به نام اوسیواینتگریشن به استخوان جوش می خورد، ایجاد پایه ای محکم برای تاج، پل یا پروتز دندانی می کند. این بازسازی دندان از نظر ظاهر، عملکرد و حس، نزدیک به دندان طبیعی است و امکان جویدن، صحبت کردن و لبخند زدن طبیعی را بدون نگرانی از لغزش فراهم می کند. ایمپلنت ها برای جایگزینی یک یا چند دندان مناسب هستند و از تحلیل استخوان فک جلوگیری می کنند، ساختار صورت را حفظ کرده و سلامت دهان و دندان را تقویت می کنند. روند درمان شامل جراحی اولیه، دوره بهبودی و اتصال پروتز است و با مراقبت مناسب، این راهکار می تواند مادام العمر دوام داشته باشد، هرچند نیازمند سلامت دهان و تراکم استخوان کافی برای موفقیت است.

بیشتر بدانید: ایمپلنت دندان جلو

تفاوت ساختاری اوردنچر و ایمپلنت

تفاوت ساختاری کلیدی بین اوردنچر و ایمپلنت در تعداد پایه‌ های کاشته شده و نحوه اتصال پروتز به آنها خلاصه می‌شود. ایمپلنت (به صورت تکی یا All-on-4/6)، به معنی ساختار یک دندان ثابت است که در آن، به ازای هر دندان یا مجموعه دندان، ایمپلنت‌ های بیشتری (مانند ۴ تا ۸ پایه) کاشته شده و روکش یا بریج به صورت دائمی و محکم به این پایه‌ ها متصل می‌شود؛ در نتیجه، پروتز کاملاً ثابت بوده و حس دندان طبیعی را دارد. در مقابل، اوردنچر یک پروتز دندانی کامل و متحرک (یا نیمه ثابت) است که روی تعداد کمتری ایمپلنت (معمولاً ۲ تا ۴ پایه) قرار می‌گیرد و توسط اتصالات توپی یا میله‌ ای به آن‌ها چفت می‌شود؛ این ساختار به بیمار اجازه می‌دهد پروتز را برای تمیز کردن از دهان خارج کند و به همین دلیل، نیاز به استخوان کمتری دارد و یک راه حل اقتصادی‌ تر برای بی‌ دندانی کامل محسوب می‌شود.

مطالعه بیشتر: ایمپلنت زیرکونیا بهتر است یا ایمپلنت تیتانیوم؟

مراحل درمان اوردنچر در مقابل ایمپلنت

مراحل درمان اوردنچر و ایمپلنت، اگرچه هر دو با جراحی آغاز می‌شوند، اما در تعداد مراحل و پیچیدگی‌ های پروتزی با هم تفاوت دارند. فرآیند ایمپلنت‌ های ثابت (به خصوص All-on-4/6) یک مسیر سختگیرانه‌ تر و طولانی‌ تر است؛ پس از جراحی اولیه و کاشت تعداد نسبتاً بالایی ایمپلنت در فک، یک دوره طولانی (چند ماه) برای جوش خوردن ایمپلنت‌ ها به استخوان نیاز است. پس از آن، متخصص باید پروتز ثابت و دائمی را با دقت بالا در لابراتوار ساخته و با اباتمنت‌های دائمی متصل کند، که نتیجه نهایی یک ساختار دائمی و غیر قابل جابجایی شبیه دندان طبیعی است.

در مقابل، فرآیند اوردنچر به دلیل نیاز به تعداد ایمپلنت‌ های کمتر، اغلب می‌تواند سریع‌تر انجام شود. پس از کاشت تنها ۲ تا ۴ پایه ایمپلنت، دوره جوش خوردن معمولاً کوتاه‌ تر است و ساخت پروتز متحرک یا نیمه ثابت روی آنها، پیچیدگی‌ های لابراتواری کمتری دارد. در این روش، به جای ساخت یک بریج ثابت و پیچیده، یک دست دندان کامل ساخته شده و توسط سیستم‌ های اتصالی (مانند دکمه‌ های فشاری) روی ایمپلنت‌ها چفت می‌شود. برای انجام هر دو روش با بالاترین استانداردها و کمترین زمان انتظار، متخصصان ما در کلینیک دکتر گل زردی آماده‌اند تا با ارائه یک طرح درمان دقیق و برنامه‌ ریزی شده، بهترین نتیجه را برای شما رقم بزنند.

مزایای اوردنچر در مقابل مزایای ایمپلنت

انتخاب بین ایمپلنت کامل و اوردنچر (دندان مصنوعی متکی بر ایمپلنت)، عمدتاً بر اساس اولویت‌ های بیمار در مورد هزینه، سهولت نگهداری و میزان پایداری تعیین می‌شود. ایمپلنت‌ های تکی و کامل (All-on-4/6)، به دلیل اتصال ثابت به استخوان فک، حس و کارکردی کاملاً شبیه دندان طبیعی را ارائه می‌دهند، اما روشی تهاجمی‌ تر، زمان‌ برتر و گران‌ تر هستند. در مقابل، اوردنچر یک راه حل بسیار اقتصادی‌ تر است که به صورت نیمه ثابت یا متحرک روی تعداد کمتری از ایمپلنت‌ ها قرار می‌گیرد. این روش نه تنها پایداری بسیار بیشتری نسبت به دندان مصنوعی سنتی ایجاد می‌کند، بلکه برای بیمارانی که تراکم استخوان کافی ندارند و یا به دلیل مشکلات سلامتی قادر به تحمل جراحی‌ های متعدد نیستند، گزینه کمتر تهاجمی و بسیار سریع‌ تری محسوب می‌شود.

معایب اوردنچر در مقابل مزایای ایمپلنت

نقطه ضعف اصلی اوردنچر در مقایسه با ایمپلنت ثابت (پروتز ثابت بر پایه ایمپلنت)، در ثبات پایین‌تر و حفظ استخوان ضعیف‌تر آن نهفته است. چون اوردنچر معمولاً متحرک است و توسط لثه نیز حمایت می‌شود، همچنان می‌تواند کمی حرکت داشته باشد که حس جویدن را به طور کامل شبیه دندان طبیعی نمی‌کند. مهم‌تر از آن، فشار جویدن در اوردنچر به طور کامل و یکنواخت به تمام استخوان زیرین منتقل نمی‌شود، در نتیجه با گذشت زمان، تحلیل استخوان فک همچنان ادامه پیدا می‌کند و اوردنچر نیاز به تنظیم یا تعویض پیدا خواهد کرد. همچنین برای نظافت باید به طور منظم از دهان خارج شود که برای بسیاری از بیماران خوشایند نیست.

در مقابل، ایمپلنت‌ های ثابت برتری‌ های اساسی در سلامت و کارایی طولانی‌ مدت ارائه می‌دهند. بزرگ‌ترین مزیت ایمپلنت این است که به عنوان یک ریشه دندان دائمی عمل کرده و فشار جویدن را به طور مستقیم به استخوان فک منتقل می‌کند. این تحریک، تحلیل استخوان را متوقف یا به شدت کند کرده و به حفظ سلامت ساختار فک و صورت کمک می‌کند. علاوه بر این، ایمپلنت ثابت به دلیل عدم جابجایی، حس جویدن و صحبت کردن را ۱۰۰ درصد شبیه دندان طبیعی فراهم می‌کند و چون از دهان خارج نمی‌شود، مراقبت و بهداشت آن شبیه دندان‌ های عادی است و نیاز به محصولات نظافتی پروتز ندارد.

بیشتر بدانید: انواع ایمپلنت دندان

زمان بهبودی اوردنچر در مقابل ایمپلنت دندان

فرآیند بهبودی اوردنچر معمولاً شامل یک مرحله جراحی برای نصب ایمپلنت ها است و پس از آن بیمار وارد دوره بهبودی ۳ تا ۶ ماهه برای جوش خوردن ایمپلنت با استخوان (اوسیوانتگریشن) می شود که در این مدت می توان از دندان موقت استفاده کرد. ناراحتی های اولیه پس از جراحی، مانند تورم یا درد جزئی، معمولاً طی ۱ تا ۲ هفته کاهش می یابند و بیمار می تواند فعالیت های روزمره خود را از سر گیرد. پس از بهبودی، اوردنچر به جای خود متصل می شود و تطابق کامل آن با دهان ممکن است چند هفته دیگر طول بکشد. اگر از ریشه های دندان موجود به جای ایمپلنت استفاده شود، این زمان کوتاه تر خواهد بود، اما اوردنچرهای پشتیبانی شده توسط ایمپلنت ثبات طولانی مدت بهتری دارند. به طور کلی، این روش زمان استراحت کمتری نسبت به روش های گسترده تر نیاز دارد و بیشتر بیماران در عرض چند روز می توانند به کار و فعالیت های روزمره خود بازگردند.

فرآیند بهبودی ایمپلنت دندان شباهت زیادی به اوردنچر در مرحله نصب ایمپلنت دارد و نیازمند ۳ تا ۶ ماه برای جوش خوردن استخوان قبل از نصب اباتمنت و تاج است. بهبودی اولیه جراحی حدود ۱ تا ۲ هفته طول می کشد، اما ادغام کامل ایمپلنت با استخوان می تواند کل زمان درمان را تا ۴ تا ۹ ماه افزایش دهد، به خصوص در مواردی که چند ایمپلنت لازم باشد. عواملی مانند پیوند استخوان می توانند زمان بهبودی را طولانی تر کنند، به ویژه اگر تراکم استخوان کافی نباشد. اگرچه هر دو گزینه دوره بهبودی مشابهی دارند، ایمپلنت های تکی ممکن است راحت تر احساس شوند، اما اوردنچرها معمولاً به ایمپلنت کمتری نیاز دارند و بنابراین فشار کلی بهبودی را کاهش می دهند. مراقبت مناسب پس از جراحی، از جمله رعایت رژیم غذایی نرم و مصرف داروهای تجویزی، برای کاهش عوارض هر دو روش بسیار مهم است.

بیشتر بدانید: عفونت ایمپلنت دندان

کاندیدای اوردنچر در مقابل کاندیدای ایمپلنت دندان

کاندیدای اصلی برای اوردنچر فردی است که به دلیل تحلیل شدید و طولانی‌ مدت استخوان فک، یا محدودیت‌ های بودجه‌ ای، امکان کاشت تعداد زیاد ایمپلنت ثابت را ندارد. این روش اغلب برای بیمارانی که کل دندان‌ های یک فک را از دست داده‌ اند، اما نمی‌توانند جراحی‌ های پیوند استخوان گسترده را تحمل کنند یا به دلایل پزشکی کاندیدای جراحی‌ های بزرگ نیستند، یک راه نجات است. اوردنچر به این افراد اجازه می‌دهد تا تنها با ۲ تا ۴ پایه ایمپلنت، ثبات بسیار بهتری نسبت به دندان مصنوعی سنتی کسب کنند و از جابجایی پروتز هنگام صحبت کردن یا غذا خوردن رها شوند، بدون آنکه نیاز به هزینه‌ های گزاف ایمپلنت‌ های کامل داشته باشند.

در مقابل، بهترین کاندیدا برای ایمپلنت‌ های ثابت (تکی یا کامل) فردی است که تراکم استخوانی کافی و سلامت عمومی مناسبی دارد و به دنبال یک راه حل دائمی و بدون سازش است. این افراد معمولاً کسانی هستند که بالاترین سطح عملکرد، زیبایی و حفظ استخوان فک برایشان اولویت دارد. کاندیدای ایمپلنت حاضر است هزینه و زمان بیشتری را صرف کند تا دندان‌ هایی با حسی کاملاً شبیه به دندان طبیعی داشته باشد و دیگر نیازی به خارج کردن پروتز برای نظافت نداشته باشد. در نهایت، ایمپلنت بهترین گزینه برای کسانی است که به دنبال یک سرمایه‌ گذاری طولانی‌ مدت در سلامت فک و کیفیت زندگی بدون دغدغه‌ های مربوط به دندان مصنوعی هستند. برای مشاوره رایگان با بهترین دندانپزشک تهران با ما تماس بگیرید.

مقالات مفید: سن مناسب ایمپلنت

مقایسه هزینه اوردنچر و ایمپلنت

هزینه، یکی از مهمترین نقاط تمایز بین درمان اوردنچر (پروتز متحرک متکی بر ایمپلنت) و ایمپلنت ثابت (پروتز ثابت بر پایه ایمپلنت) است. به طور کلی، اوردنچر یک راه حل به مراتب اقتصادی‌ تر نسبت به ایمپلنت ثابت محسوب می‌شود. دلیل این تفاوت زیاد در هزینه، دو عامل کلیدی ساختاری است:

• ۱. تعداد پایه ایمپلنت: اوردنچر معمولاً تنها به ۲ تا ۴ پایه ایمپلنت در هر فک نیاز دارد، در حالی که پروتز ثابت برای دستیابی به پایداری کامل و جلوگیری از حرکت، نیازمند کاشت ۴ تا ۸ پایه ایمپلنت است. هزینه جراحی و مواد اولیه ایمپلنت‌ ها، بخش عمده‌ ای از هزینه نهایی را تشکیل می‌دهد، بنابراین تعداد کمتر ایمپلنت‌ ها در اوردنچر، هزینه را به شدت کاهش می‌دهد.
• ۲. نوع پروتز و لابراتوار: پروتزهای اوردنچر (که متحرک هستند)، پیچیدگی کمتری در ساخت لابراتواری نسبت به پروتزهای ثابت (بریج‌ های کامل ثابت) دارند. پروتز ثابت نیازمند مواد مستحکم‌تر و پرهزینه‌ تر مانند زیرکونیا یا پرسلین است که هزینه لابراتوار را به شدت بالا می‌برد.

به همین دلیل، اوردنچر گزینه مناسبی برای بیمارانی است که به دنبال بهبود قابل توجهی در ثبات دندان مصنوعی هستند اما محدودیت‌ های بودجه‌ ای دارند. در مقابل، ایمپلنت ثابت یک سرمایه‌ گذاری گران‌ تر است که بالاترین سطح کارایی و زیبایی را تضمین می‌کند و از نظر اقتصادی در بلندمدت (به دلیل طول عمر بالاتر) توجیه‌ پذیر است.

مدت زمان لازم برای نصب اوردنچر و ایمپلنت

مدت زمان کلی مورد نیاز برای تکمیل درمان اوردنچر و ایمپلنت ثابت، بستگی زیادی به سرعت جوش خوردن استخوان (Osseointegration) دارد. با این حال، به طور کلی، فرآیند اوردنچر معمولاً سریع‌ تر از ایمپلنت‌ های ثابت طول می‌کشد. در روش اوردنچر، چون از تعداد کمتری ایمپلنت استفاده می‌شود، امکان نصب پروتز موقت و حتی گاهی پروتز دائمی روی ایمپلنت‌ ها در مدت زمان کوتاه‌ تری (مثلاً در یک روز یا چند هفته) فراهم می‌شود، به خصوص اگر بیمار کاندید بارگذاری فوری باشد. در مقابل، نصب ایمپلنت‌ های ثابت و کامل (مثل روش All-on-6) که هدفشان ثبات صد در صدی است، نیاز به زمان طولانی‌ تری (اغلب چندین ماه) برای اطمینان از جوش خوردن ایمپلنت‌ های متعدد به استخوان و سپس ساخت پروتز نهایی و دائمی دارد؛ بنابراین، اگر سرعت برای شما در اولویت است، اوردنچر معمولاً مسیر کوتاه‌ تری را طی می‌کند.

مقایسه دوام و ماندگاری ایمپلنت و اوردنچر

ماندگاری کلی هر دو روش به طور مستقیم به کیفیت مراقبت و سلامت بیمار بستگی دارد، اما تفاوت‌ های ساختاری آنها تأثیر زیادی بر طول عمر اجزا می‌گذارد. ایمپلنت‌ های تیتانیومی که در استخوان فک کاشته می‌شوند، در صورت رعایت بهداشت و عدم وجود بیماری‌ های لثه، تقریباً دائمی هستند و می‌توانند تا پایان عمر بیمار دوام بیاورند. با این حال، روکش یا پروتز ثابتی که روی آنها قرار می‌گیرد (در ایمپلنت کامل)، معمولاً بیش از ۱۵ تا ۲۰ سال عمر می‌کند و ممکن است نیاز به تعویض داشته باشد. در مقابل، اوردنچر به دلیل متحرک بودن و فشاری که همچنان بر لثه وارد می‌کند، پروتز رزینی آن (دندان مصنوعی) معمولاً بین ۵ تا ۱۰ سال دوام می‌آورد و نیاز به تنظیم مجدد (ریلاین) یا تعویض کلی دارد، اگرچه پایه‌ های ایمپلنت زیرین آن می‌توانند دائمی باشند.

جدول مقایسه کامل: اوردنچر در مقابل ایمپلنت دندان

نکات مهم برای انتخاب بین اوردنچر و ایمپلنت

انتخاب روش جایگزینی دندان‌های از دست رفته یک تصمیم پزشکی، مالی و سبک زندگی است که تأثیر مستقیمی بر سال‌ های آینده شما خواهد داشت. برای اینکه بتوانید بهترین انتخاب را داشته باشید، باید فراتر از هزینه اولیه نگاه کنید و به فاکتورهایی مانند سلامت استخوان، عادت‌ های روزمره و انتظارات بلندمدت خود توجه داشته باشید. در واقع، بهترین روش، لزوماً گران‌ ترین یا سریع‌ ترین نیست، بلکه گزینه‌ ای است که بیشترین هماهنگی را با شرایط و نیازهای شما دارد.

نکات مهم برای تصمیم‌گیری نهایی:

• تراکم استخوان فک:
  • اوردنچر: مناسب برای بیمارانی با تحلیل استخوان شدید که نمی‌توانند جراحی پیوند استخوان را تحمل کنند، زیرا به پایه‌های کمتری نیاز دارد.
  • ایمپلنت ثابت: نیازمند تراکم استخوانی کافی و مناسب است تا بتواند تعداد ایمپلنت‌ های لازم برای ثبات دائمی را تحمل کند.
• میزان پایداری و ثبات مورد انتظار:
  • اوردنچر: دارای ثبات بسیار خوب، اما نیمه ثابت است و ممکن است کمی حرکت کند (احساس جویدن شبیه دندان طبیعی نیست).
  • ایمپلنت ثابت: کاملاً ثابت و دائمی است و بالاترین سطح پایداری و احساس جویدن شبیه دندان طبیعی را فراهم می‌کند.
• نگرانی‌ های مالی و بودجه:
  • اوردنچر: به دلیل تعداد کمتر ایمپلنت‌ ها و سادگی ساخت پروتز، هزینه اولیه به مراتب پایین‌ تری دارد.
  • ایمپلنت ثابت: یک سرمایه‌ گذاری گران‌تر است، اما به دلیل طول عمر بالا، در بلندمدت می‌تواند اقتصادی باشد.
• سهولت در نگهداری و نظافت:
  • اوردنچر: برای نظافت کامل، باید به صورت منظم (روزانه) از دهان خارج شود.
  • ایمپلنت ثابت: نظافت آن شبیه به دندان‌ های طبیعی است و نیازی به خارج کردن نیست.
• حفظ استخوان فک در بلندمدت:
  • اوردنچر: علی‌رغم وجود ایمپلنت، تحلیل استخوان به میزان کمتری ادامه خواهد یافت.
  • ایمپلنت ثابت: با انتقال نیرو به استخوان، به بهترین شکل از تحلیل استخوان جلوگیری می‌کند.

کدام برای شما مناسب تر است: ایمپلنت یا اوردنچر؟

تصمیم‌ گیری بین ایمپلنت دندان و اوردنچر (دندان مصنوعی متکی بر ایمپلنت) یک انتخاب حیاتی و کاملاً شخصی است که مستقیماً بر کیفیت زندگی، جویدن و صحبت کردن شما تأثیر می‌گذارد. در حالی که هر دو روش یک هدف مشترک یعنی جایگزینی دندان‌ های از دست رفته را دنبال می‌کنند، تفاوت‌ های عمده‌ ای در نحوه اجرا، ثبات، هزینه و نیاز به جراحی دارند. ایمپلنت به عنوان یک ریشه دائمی و مستقل دندان عمل می‌کند، در حالی که اوردنچر راه حلی است که ثبات دندان مصنوعی را با استفاده از چندین ایمپلنت افزایش می‌دهد. انتخاب روش مناسب شما به عواملی چون تراکم استخوان فک، وضعیت سلامت عمومی، تعداد دندان‌ های از دست رفته و انتظارات شما از ثبات و زیبایی بستگی دارد.

• وابسته به نیاز فردی: ایمپلنت ها برای افرادی که به دنبال جایگزینی دائمی و طبیعی بدون قابلیت جابه جایی هستند، بهترین گزینه هستند، به خصوص برای جایگزینی یک یا چند دندان.
• فاکتور هزینه: اوردنچر برای بیماران با بودجه محدود و نیازمند بازسازی کامل فک مناسب تر است، زیرا هزینه اولیه کمتر دارد و تعداد ایمپلنت کمتری لازم است.
• راحتی و ثبات: ایمپلنت ها ثبات و راحتی بی نظیری در طولانی مدت ارائه می دهند و از تحلیل استخوان بهتر جلوگیری می کنند، در حالی که اوردنچر ثبات خوبی دارد اما ممکن است نیاز به تنظیم داشته باشد.
• ترجیح نگهداری: اوردنچر برای افرادی که گزینه های قابل جابه جایی را برای تمیز کردن آسان تر ترجیح می دهند مناسب است، در حالی که ایمپلنت ها برای سبک زندگی کم نگهداری و شبیه دندان طبیعی مناسب هستند.
• ملاحظات سلامتی: ایمپلنت ها برای بیمارانی با تراکم استخوان خوب و سلامت کامل مناسب اند؛ اوردنچر برای کسانی که تحلیل استخوان دارند یا به دنبال روش کم تهاجمی برای کل دهان هستند، گزینه بهتری است.
• توصیه کلی: مشاوره با متخصص ضروری است؛ ایمپلنت ها از نظر دوام بهتر هستند، اما اوردنچر برای بسیاری از بیماران تعادل مناسبی بین هزینه و عملکرد ایجاد می کند.

مطالعه بیشتر: پس زدن ایمپلنت دندان